Sofie Foets

Sofie Foets is een jonge meertalige en gedreven sociaal entrepreneur. Maatschappelijk engagement en ondernemerschap zijn haar eigen. Voor de lancering van “ToekomstATELIERdelAvenir” ( TADA ) werkte Sofie als adviseur in het Europees Parlement. Sofie groeide op in een familie van ondernemers. Ze studeerde Politieke Wetenschappen en Europese Politiek en Beleid.

De 100% tweetalige (NL/FR) VZW TADA biedt aanvullend, motivatiegericht en maatschappij-oriënterend zaterdagonderwijs aan honderden kinderen van 10 tot 14 uit Brusselse socio-economische aandachtswijken. Elke zaterdag van het schooljaar – gedurende drie schooljaren – krijgen de TADA-leerlingen plezante praktijkles van bevlogen professionals –vrijwilligers– uit allerlei domeinen van de arbeidsmarkt, bijvoorbeeld van ondernemers, ingenieurs, koks of journalisten. Via deze ervaringslessen en ontmoetingen met rolmodellen moedigt TADA deze maatschappelijk kwetsbare kinderen aan om de wereld/zichzelf te ontdekken en gemotiveerd te zijn.

Ik heb, vrees ik, geen diep, overtuigd geloof in God of Jezus onze heer. Ik ben eigenlijk zo iemand die vooral naar de kerk gaat om te vieren of te treuren. Bijvoorbeeld bij huwelijken of bij begrafenissen. Of ik ben zo’n mens dat “de hemel” alleen smeekt om een handje hulp… als het echt fout dreigt te lopen in mijn leven of dat van mijn naasten.. Op zo’n momenten ga ik dan kaarsjes branden, schietgebedjes maken of mediteren…op zoek naar rust, energie en zingeving.

Diepgelovige mensen hebben mij wel altijd geïntrigeerd.

Stiekem ben ik jaloers op de zingeving die zij halen uit hun geloof.

Ik ken er wel wat, zo’n diepgelovige mensen.

Via mijn werk met moslimsfamilies, kom ik ze dagelijks tegen.   Mijn twee oma’s, die er helaas niet meer zijn ondertussen, waren ook van dat kaliber. Ze lepelden mij van kindsaan het christelijke waardenmodel in.

Het boekje “genoeg, gooi het over een andere boeg” was voor mij dus eigenlijk een leuke herinnering aan die kindertijd. Ik heb er  –  tot mijn verbazing – echt van genoten. Ik beleefde een soort van “aha-erlebnis” toen ik het las. Aha, daarom vertelde oma toen de parabel van de talenten… ze wilde ons pedagogisch vormen…met een verhaaltje dat makkelijk blijft hangen. “Kinders, talent hebben volstaat niet, je moet het ook benutten!”.

En vervolgens dacht ik…een twintigtal bladzijden verder.. potverdorie…onze Jean heeft het weeral bij het rechte eind… Tal van tips die je vindt in de parabels…heb ik inderdaad gelezen in andere management of zelf-hulp-boeken… De voorbeelden zijn té talrijk om op te noemen… maar ik benoem er toch graag een paar…

Op pagina 25 las ik “wees het zout van de aarde”… De parabel deed me direct denken aan een training die ik volgde bij Vlerick inzake people-management… “Elk team verdient een leider die zowel de discrete als actieve eigenschappen bezit van het zout… Een leider moet smaak geven… en tegelijkertijd mag hij/zij niet overheersen, wil hij/zij kans hebben op succes”.. “De leiders moeten dienen” op pagina 75 ligt een beetje in dezelfde lijn …Deze parabels deden mij direct denken aan het principe van niveau 5 leiderschap… Een soort leiderschap dat wilskracht combineert met nederigheid…aangeraden door Jim Collins boek fantastische boek… “from good to great”…

Even verder, op pagina 28 bij “afstand doen van de wet” , op pagina 38 bij “de lelies in het veld” en op pagina 68 bij “zijn kruis dragen” krijg ik een andere goede raad mee  … “Dat het er in het leven op aankomt om te leren om de dag te plukken en te durven afstand te nemen…om te ontsnappen aan moordend perfectionisme en overbelasting…” “Dat je moet leren om als bitzuist  de grenzen van het eigen kunnen te respecteren…wil je niet onderuit gaan”… Inderdaad… “Wat is de zin van je zorgen maken vandaag om zaken die je toch vandaag niet zal kunnen oplossen?  Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen last”.

Ik probeer in mijn leven een bitzuist te zijn…Zo iemand die gelooft in wat ie doet…en die mensen probeert mee te krijgen in dat verhaal… Vier jaar geleden heb ik een Weekendschool opgericht in het Brusselse…waar kinderen uit kansarme quartiers elke zaterdag praktijkles krijgen van rolmodellen…mensen zoals u en ik…die gepassioneerd zijn door hun beroep… Advocaten, beenhouwers, dokters, noem maar op…Ondertussen heb ik beseft dat sociaal ondernemer zijn, best wel wat vergt van een mens… en dat tips om overeind te blijven broodnodig zijn…Zo ben ik gekomen tot veelvuldig lezen van zelf-hulp en managementboeken…

Tijdens het lezen van dit boekje heb ik me evenwel plots twee zaken afgevraagd…

• Zou het kunnen dat mijn wens om bitzuist te zijn voor een stuk te maken zou hebben mijn christelijke opvoeding…?
• Zou het kunnen dat lezen over mijn christelijke basis – aan de hand van dit toegankelijke boekje- mij rust/energie en zingeving bezorgt…net zoals ik die vind in meditatie of zelfhulp-boeken ? …

Ik denk dat het antwoord op beide vragen positief is. Tal van Mattheüs’ teksten zijn brandend actueel…en verhalen zijn inderdaad de beste manier om mensen te ‘raken’ en te doen ‘bewegen’… of die verhalen nu 2000 jaar oud zijn of niet… dat doet er eigenlijk niet toe.